Srpska pravoslavna crkva i njeni sledbenici obeležavaju Đurđevdan. Međutim, postoji određena zabuna oko toga da li ova proslava pada na isti dan kada i Dan žalosti. Krsna slava je drugi najznačajniji događaj u Srbiji posle Svetog Nikole. Međutim, zbog Dana žalosti i nedavnih tragičnih događaja, neki ljudi koji vjeruju u proslavu razmišljaju da li da nastave sa svečanostima ili ne.
Prema rečima sveštenika Milivoja, Hristovu slavu treba slaviti u svakoj situaciji. Kada se prinese kolač, to se čini u čast sveca kome je slava posvećena, kao i za boljitak i napredak porodice. Slično, kada se daje žito, to se čini u znak sjećanja na one koji su preminuli i od kojih je slava primljena. Važno je zapamtiti da proslava slave ne bi trebala biti samo vrijeme za uživanje i pretjeranost. Umjesto toga, fokus uvijek treba biti na molitvenom uzdizanju imena Gospodnjeg i sveca kojeg sveta Crkva slavi tog dana. Važno je napomenuti da su primarni elementi krsnog slavlja blagoslovljena žitarica, kolač, svijeća i vino. Sve ostale svečanosti, kao što su slavski obrok i muzički nastupi, vremenom su ugrađeni u proslavu kao tradicija.
Đurđevdan je značajan dan u hrišćanskoj i narodnoj tradiciji, koji se obeležava 23. aprila (ili 6. maja, zavisno od kalendara). Odaje počast svetom Đorđu, cijenjenoj ličnosti i u katoličkoj i u pravoslavnoj vjeri. Dok pravoslavni krsnu slavu slave 6. maja, katolici imendan 23. aprila. U Srbiji je Đurđevdan (kao Đurđevdan) na drugom mestu po paljenju sveća, ali je na prvom mestu u Republici Srpskoj. . U Srbiji je proslava Đurđevdana ugradila elemente prethrišćanske tradicije na Balkanu.
Ovaj praznik se obeležava svake godine 6. maja, pod raznim imenima kao što su Sveti Đorđe, Ml’zigruda, Premlaz, Erdelezi i drugi, a slave ga hrišćani (pravoslavni i katolici), kao i muslimani širom Srbije. To je posebno značajno u regijama u kojima preovlađuje stočarstvo. Kao priznanje kulturnog značaja, Đurđevdan je 2015. godine upisan u Nacionalni registar nematerijalnog kulturnog nasleđa Srbije.
